MAKALE

Mutluluğu haplarda aramayın !

Üzüntü, hüzün ve karamsarlık hayatta kalmak için gerekli mi, yoksa sonsuza dek uzak durulması gereken bir durum mu? Bazı psikiyatristler mutsuzluğun antidepresanlarla uzaklaştırılmasını gerekli görseler de, bazıları insanların evrimsel açıdan acılara dayanıklı olduğuna, mutsuzluğun normal seyrine bırakılmasının daha doğru olacağına inanıyor.

Gri rengin egemen olduğu kış günleri ve tüm ağırlığı ile üzerimize çöken ekonomik kriz, insanları adeta depresyona girmeye zorluyor. Ancak kişisel mutluluğun her şeyin üzerinde tutulduğu kapitalist dünyada, acıya tahammül etmek lüzumsuz bir davranış olarak algılanıyor. Hele bu kadar çok sayıda antidepresan piyasalarda boy gösterirken….

Antidepresanlar insanların üzüntülerinden, karamsarlıklarından, hüzünlerinden kurtulmalarını sağlar. Üzüntü, yalnızca klinik depresyon tanısı konmuş insanlara özgü bir duygu değildir. Pek çok insan bir ilişkinin bitmesi, işine son verilmesi, sevilen birinin kaybı sonucu bu duyguyu zaman zaman yaşar. Dolayısıyla günümüzde giderek daha fazla sayıda insanın antidepresan kullanmasına şaşırmamak gerekiyor.

Dertler ilaçla geçiştirilebilir mi?

Ancak bu kadar çok insanın antidepresan kullanması doğru mu? Son yıllarda akıl sağlığı tedavisi konusunda yapılan çok sayıda çalışma, bunun doğru bir yaklaşım olmadığını gösteriyor. Bu görüşteki insanlar, normal bir mutsuzluğu hastalık olarak ele alıp tedavi etme eğiliminin, biyolojimizin kritik bir parçasını yok edeceğinden endişe duyuyor. Başka bir deyişle mutsuzluk evrimsel bir amaca hizmet ediyor. Eğer bu duyguyu yitirirsek, çok büyük bir kayba uğrayabiliriz.

“Üzüntünün Kaybı: Psikiyatri normal bir üzüntüyü depresif bir hastalığa nasıl dönüştürdü”(The Loss of Sadness: How Psiychiatry transformed normal sarrow into depressive disorder-Oxford University Press, 2007) isimli kitabın yazarlarından New York Üniversitesi’nden sosyal bilimci Jerome Wakefield, insanların, mutsuzluk gibi biyolojik yapılarının önemli bir kısmının gerekli olup olmadığı konusunda gereksiz tartışmalara girdiği kanısında.

O zaman belki de insanların mutsuzluklarını fazla sorgulamadan, olduğu gibi kabullenmeleri gerek. Buna karşın çok sayıda psikiyatrist bunun tersini düşünüyor; üzüntünün depresyona dönüşmek gibi eğilime sahip olduğuna inanıyorlar. Öyle ki insanlar haklı nedenlere bağlı olarak mutsuz olsalar dahi, kendilerini daha iyi hissetmek için ilaç almalarının daha doğru olduğu görüşündeler.

Peki kim haklı? Üzüntü yaşantımızın olmazsa olmaz bir parçası mı, yoksa normal olan üzüntüsüz bir yaşam mı?

Üzüntünün yaşantımızdaki önemine ilişkin somut bir örnek vermek ne kadar zorsa, insanlardaki üzülme eğiliminin nasıl evrildiğine ilişkin görüş belirtmek de o kadar kolaydır. Bir görüşe göre üzüntü kendini koruma stratejisidir, çünkü diğer primatların da bazı koşullar altında üzüldükleri görülüyor. Örneğin bağlı olduğu grubun liderliğini yitiren bir maymunun grubu terk edip çekip gitmesi, grubun yeni liderinin güvenliği için gereklidir. Aksi takdirde eski ve yeni liderin kapışması ölümcül sonuçlara yol açabilir.

Wakefield insanlar söz konusu olduğunda üzüntünün başka işlevleri olduğuna inanıyor. Bu da yapılan yanlışlardan ders çıkartmaktır. “Yoğun bir üzüntünün işlevlerinden biri de, yaşantımızın normal rotasından bir süreliğine ayrılıp, başka bir şeye odaklanmaktır” diye konuşan Wakefield, “Üzüntü psikolojik bir caydırıcı görevi görebilir; aynı hataları tekrarlamamamıza engel olur. Üzüntü yaşamamak için insanlar ilişkilerinde daha temkinli davranmaya çalışırlar” diyor.

Ağır depresyonun bile yararı var!

İngiltere’deki Cardiff Üniversitesi’nden psikiyatrist Paul Keedwell, ağır depresyonun insanları uzun süreli stresin etkilerinden koruduğunu iddia ediyor. Keedwell, “Depresyona girmediğiniz takdirde, tükeninceye veya ölünceye kadar kronik stres durumundan çıkamayabilirsiniz” diyor. Keedwell ayrıca üzüntünün bir tür iletişim aracı olduğunu söylüyor: “Üzüntümüzü belli ederek toplumun diğer üyelerine yardıma gereksinim duyduğumuzu duyururuz.”

Mutsuzluk ve yaratıcılık arasındaki ilişki

Ayrıca yaratıcılığın karamsarlık ve mutsuzlukla bağlantılı olduğu görüşü de yaygın. Pek çok sanatçının depresyon geçirdiği, manik-depresif olduğu biliniyor. Mutsuzluk ve yaratıcılık arasındaki doğrudan ilişkiyi test etmek için kontrollü bir çalışma yapılmamış olsa da, gözlemlerimize dayanarak yaratıcılığın duygudurum bozuklukları ile bağlantılı olduğu sonucunu rahatlıkla çıkartabiliriz. Harvard Üniversitesi’nden Modupe Akinola ve Wendy Berry Mendes depresyon belirtileri gösteren insanların yaratıcı işlerde daha başarılı olduklarını ortaya çıkarttı.

Aşırı mutluluk zararlı

Illinois Üniversitesi’nden psikolog Ed Diener, ölçüsüz mutluluğun insanların mesleklerine zarar verdiği ileri sürüyor. Diener ve ekibi mutluluk ölçeğinde 10 üzerinden 8 puan alan deneklerin, 9 ve 10 alan deneklere göre gelir düzeylerinin daha yüksek olduğunu ortaya çıkartmış. Ancak 9 ve 10’luk deneklerin özel yaşamlarında daha başarılı ilişkiler kurduğu da gözden kaçmamış.

Bu sonuçlar mutlu insanların iş yaşamında başarı ve statü yerine yakın ilişkilerde mutluluğu tercih ettiklerini gösteriyor. Ancak aynı sonuçlar, aşırı mutlu insanların yaşamlarında, kendilerine yarar sağlayacak değişiklikleri yapmaya pek de hevesli olmadıklarını işaret ediyor. Keedwell, bu sonuçlara dayanarak keder ve mutsuzluğu ilaçla tedavi etmenin aynı şeyleri yapmasından korkuyor. Gerçek sorunları farklı –örneğin yanlış bir ilişki- olan insanları antidepresanlarla tedavi ettiğiniz zaman, gerçek sorunlarına çözüm arayacak yerde, bu sağlıksız koşulları sürdürmelerini sağlarsınız diyor.

Klinik depresyon farklı

Az miktarda mutsuzluğun yararlı olup olmadığı konusunda tartışmalar sürerken, klinik depresyonu tedavi etmemenin kesinlikle zararlı olduğu konusunda herkes birleşiyor. Ne yazık ki bu ikisi arasında kesin bir çizgi çizmenin zorluğunun da herkes farkında.

Bu durumda hangisi daha tehlikeli? Normal bir üzüntü halini aşırı dozda ilaçla tedavi etmek mi, yoksa klinik depresyonu yetersiz dozda ilaçla tedavi etmek mi?

Avustralya’daki Sydney Üniversitesi Beyin ve Akıl Araştırma Enstitüsü’nden Ian Hickie ağır depresyon geçiren kişilerin ilaçsız bırakılmasını daha tehlikeli görüyor. Son yıllarda depresyon tanısı konan vakaların artmasıyla, intihar vakalarında belirgin bir azalma olmasını bu görüşe bağlıyor. Sınırdaki depresyon vakalarının tanısının doğru konması konusunda dikkatli olunması uyarısında bulunan Hickie, “İntihar vakalarının pek çoğu ağır depresyonlu kişilerde değil, sınır depresyondakilerde görülür” diyor.

Wakefield ise ihtiyaç duyulmadığı vakalarda gereksiz ilaç tedavisinin olumsuzluklarına değiniyor. Ayrıca antidepresanların ciddi yan etkilerinin olduğuna da dikkat çekiyor.

Antidepresanların kurbanı olmayın!

Bütün bu bulguların ışığında insanlar mutsuz olduklarında ne yapmalı? Yaşantımızda karşılaştığımız acı yaşam deneyimleri karşısında acı çekmeyi ve bir süre hayattan kopmayı göze almalı mıyız? Yoksa doktora koşup mutluluğumuza yeniden kavuşmak için bu duygusal yolculuğumuzu hızlandırmalı mıyız?

Richmond’daki Commonwealth Üniversitesi’nden psikiyatrist Ken Kendler, bazı insanların hayatlarında üzüntüye yer vermedikleri zaman daha iyi olduklarını ileri sürüyor. Örneğin ölümcül bir hastalığa yakalanan insanların yaşamlarının son zamanlarını mutsuzluk içinde geçirmek istemedikleri için antidepresanlardan yardım almalarının daha doğru olduğunu savunuyor.

Ancak Kaliforniya’daki Stanford Üniversitesi’nden psikiyatrist Terence Ketter, böyle aşırı uç vakaların dışında kalanlar için mutluluk haplarının bir bedeli olduğuna dikkat çekiyor. Ketter’a göre bu bedel insanın kendi kendinden aşırı hoşnut olup sınırlarını zorlamaya çalışmaması. “Mutsuzluk bence yararlı bir şey” diye konuşan Ketter, “Hoşnutsuzluk insanları değişiklik yapmaya teşvik eder. Hüzünlü veya üzüntülü olmak duygusuzluktan daha iyidir. Duyguların ifadesi de bir iletişim yoludur” diyor.

Orta yol

Peki bunun bir orta yolu yok mu? Her iki görüşü savunan bilim insanları hap kullanmadan üzüntüyü azaltmanın yolları olduğunu söylüyor. “Bunun alternatifi sizi neyin mutsuz ettiği hakkında düşünmektir” diye konuşan Wakefield, “Bir diğer olasılık da zamana şans tanımaktır. Durumunuz hakkında farklı görüşler aldıkça seçenekleri daha iyi değerlendirebilirsiniz” diyor.

Diener ise insanların mutluluk kavramı üzerine bu kadar düşmelerinin zararlarına değiniyor. Çağımızda bireysel mutluluğun bu kadar yüceltilmesinin insanlarda saplantı haline geldiğini belirterek, ilaç şirketlerini de bu eğilimden yararlanmaya çalışmakla suçluyor.

Etiketler

Sonraki İçerik

Büyümek için neden acele ediyorlar.

Önceki İçerik

Aşk travmatiktir !

kigem

Kigem.com Kişisel Gelişim Merkezi’nin kısaltmasıdır. Türkçedeki ilk kişisel gelişim ve sosyal başarı portalıdır. Yazar Mümin Sekman tarafından yayın hayatına sunulmuştur. 2000 yılında yayına başlayan site, 19 yıldır kesintisiz bir şekilde geliştirici yayınlarına devam etmektedir. Sitenin yıllık ziyaretçi sayısı 5.000.000 kişiyi aşmaktadır. İçeriği uzman bir ekip tarafından özenle hazırlanmaktadır.

MAKALE

Kişiliğin Değişmesinde Yaşlılık Nasıl Rol Oynuyor?

“Yaşlandıkça çok değiştin.” cümlesini duymayan yoktur. Peki bunun gerçeklik payı var mı? İnsanin kişiliği yaşlandıkça neden değişir?

Yaşlandıkça insanların karakterleri nasıl değişiyor?

Gazeteci Henry Trewhitt, gözlerini Başkan Ronald Reagan’a kararlıkla dikti ve “Sayın Başkan, birkaç haftadır düşündüğüm bir konuyu gündeme getirmek ve bunu da özellikle ulusal güvenlik açısından yapmak istiyorum” dedi.

Takvimler, 1984 yılının Ekim ayını gösteriyordu. Bir dört yıl daha başkanlık görevini sürdürmek için kampanyasına devam eden Reagan, rakibiyle canlı tartışma programında karşı karşıya gelmişti.

Birkaç hafta önce yapılan bir önceki canlı tartışmada kötü bir performans sergilemişti.

73 yaşında başkanlık için çok yaşlı olduğu kulaktan kulağa fısıldanıyordu.

Reagan, o dönem başkanlık koltuğunda oturan en yalı siyasetçiydi. Bu rekor, önce 74 yaşındaki Donald Trump tarafından, onun rekoru da 77 yaşındaki Joe Biden tarafından kırıldı.

Zor soruya zeki yanıt

Trewhitt, aslında Regan’ın stres altında çalışmaya devam edip edemeyeceğini anlamak istiyordu.

“Hiç de değil, Bay Trehwitt” diye cevapladı, Reagan gülümsemesini geri tutarak:

“Ve yaş meselesini bu kampanyanın gündemine getirmeyeceğimi ve siyasi kazanım adına rakibimin gençliğini ve deneyimsizliğini kullanmayacağımı bilmenizi isterim.”

Verdiği bu yanıt, seyircilerden kahkaha ve alkış aldı. Birkaç hafta sonra yapılan seçimlerden de ezici bir galibiyetle çıktı.

Oysa Reagan’ın yaptığı espride sandığından daha çok gerçeklik payı vardı.

Sadece deneyim değil, aynı zamanda “olgun kişilik” faktörü de Başkan’ın yanındaydı.

Gizemli bir değişim

Yaşlanmanın getirdiği fiziksel dönüşümlere hepimiz aşinayız: Cilt esnekliğini kaybeder, diş etleri çekilir, burun uzar, saçlar tuhaf yerlerde çıkmaya, başka yerlerden ise dökülmeye başlar ve hatta boy da kısalır.

Bilim insanları, yaşlanmanın etkileri üzerine onlarca yıl süren araştırmaların ardından artık daha gizemli başka bir değişikliği daha ortaya çıkardı.

Edinburgh Üniversitesi’nden psikolog René Mõttus, “Bu araştırmadan elde ettiğimiz net sonuçlara göre, hayatımız boyunca aynı insan olmayız” diyor.

Çoğumuz kişiliğimizin hayatımız boyunca nispeten aynı olduğunu düşünmek isteriz. Ancak araştırmalar durumun pek de böyle olmadığını gösteriyor.

Karakter özelliklerimiz sürekli değişiyor ve 70 ile 80’li yaşlara gelindiğinde ise insanlar önemli bir dönüşüm geçirmiş oluyor..

Kişiliklerimizin kademeli olarak değişmesinin bazı olumlu yanları da var.

Daha vicdanlı, daha hoş ve daha az nevrotik olabiliyoruz.

Makyavelist yaklaşımlar, narsisizm ve psikopatiyi içeren ve “Karanlık Üçlü” olarak tanımlanan kişilik özellikleri, azalma eğilime girer ve böylece suç işleme ya da madde bağımlılığı gibi zararlı davranışlara bulaşma riski de azalır.

Araştırmalar, daha fedakar ve güven duygusu yüksek bireylere dönüştüğümüzü ortaya koyuyor. Yaşla birlikte irade gücünün arttığı ve mizah anlayışının da geliştiği görülüyor.

Ayrıca, ilerleyen yaşlarda insanlar duyguları üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmaya başlıyor.

Bu araştırmanın sonuçları aslında yaşlıların daha huysuz ve geçimsiz olduğu klişesinin de değişmesi gerektiğine işaret ediyor.

Daha değişken ve uysal kişilikler

Uzmanların yıllardır düşündüğünün aksine, insanların kişilik özelliklerinin çocuklukta ya da 30’lu yaşlarda sabitlenmek yerine, daha akıcı ve şekillenebilir olduğu anlaşılıyor.

Mõttus, “İnsanlar daha iyi ve sosyal olarak daha uyumlu hale geliyor. Yaşamla ilgili beklentileri ile toplumun talepleri arasında giderek daha iyi bir denge kurmaya başlıyor” diyor.

Psikologlar, yaşlandıkça meydana gelen değişim sürecini “kişilik olgunlaşması” olarak adlandırıyor.

Bu, gençlik dönemlerinde başlayan ve en azından 80’li yaşlara devam eden kademeli ve fark edilmesi güç bir değişim.

İlginç bir şekilde bu evrensel bir süre. Bu eğilim, Guatemala’dan Hindistan’a kadar tüm kültürlerde görülüyor.

Houston Üniversitesi’nde sosyal psikolog Rodica Damian, “Bu kişilik değişikliklerine değer yargıları koymak genellikle tartışmalı bir durum. Ancak bunun faydalı olduklarına dair bulgular mevcut” diyor.

Örneğin duygusal istikrarın düşük olması akıl sağlığı sorunları, yüksek ölüm oranları ve boşanma gibi olaylarla ilişkilendiriliyor.

Diğer yandan Damian, vicdanlı birinin bulaşıkları yıkamak gibi işlere yardımcı olma ya da aldatma eğiliminin düşük olmasından dolayı hayat arkadaşının daha mutlu olasılığının yüksek olduğunu belirtiyor.

Kişiliklerimizin daha istikrarlı yanı

Yaşlandıkça kişiliklerimiz belirli bir yöne doğru evrilirken, aynı yaş grubundaki insanlarla kıyaslandığında belli bir istikrar olduğu da gözlemleniyor.

Örneğin, yaşlandıkça bir kişinin nevrotiklik düzeyinin azalması beklenir. Bununla birlikte 11 yaşındayken yaşıtlarına göre daha nevrotik olan bir kişi, 80 yaşına geldiğinde de yine kendi yaş grubundaki en nevrotiklerden biri olabilir.

Damian, “Özümüz belli düzeyde aynı kaldığı için yaşıtlarımızla kıyaslandığında sıralamamızda fazla bir değişim olmaması normal. Ancak kendimize göre, kişiliklerimiz kesin değil, değiştirilebilir şeyler” diyor.

Kişilik değişiklikleri nasıl gelişir?

Kişilik olgunlaşması evrensel bir olgu olduğundan bazı bilim insanları kişilik değişiminin genetik etkenlerden ya da evrimsel güçlerden kaynaklanıyor olabileceğini düşünüyor.

Diğer yandan başka uzmanlar ise kişiliklerimizin kısmen genetik unsurlar tarafından şekillendirildiğine ancak yaşamımız boyunca sosyal baskılarla dönüştürüldüğüne inanıyor.

Örneğin, California Üniversitesi’nden psikolog Wiebke Bleidorn’un araştırması, insanların evlenmek, çalışma hayatına atılmak ve yetişkin sorumluluklarına üstlenmek gibi daha hızlı büyümelerinin beklendiği toplumlarda kişiliklerinin de daha genç yaşta olgunlaşma eğiliminde olduğunu ortaya koydu.

Damian, “İnsanlar davranışlarını değiştirmeye ve zamanla daha sorumlu olmaya zorlanıyorlar. Kişiliklerimiz hayatın zorluklarıyla başa çıkmamıza yardımcı olmak için değişiyor” diyor.

Peki ama çok yaşlandığımızda neler olur?

Yaşam süremiz boyunca nasıl değiştiğimizi incelemenin iki olası yolu var.

Birincisi, farklı yaş gruplarına mensup çok sayıda insanı ele almak ve kişilikleri arasındaki farkları incelemek.

Bu yöntemin sorunlarından birisi, belirli bir dönemin kültürü tarafından şekillendirilmiş kuşak özelliklerinin yanlışlıkla yaşlandıkça meydana gelen değişimlerle karıştırmanın kolay olması.

Uzun süreli bir çalışma

Bunun ikinci yolu ise bir grup insanının hayatları boyunca büyümelerini takip etmek.

İskoçya’da böyle bir çalışma yapıldı. Mõttus, Edinburgh Üniversitesi’ndeki meslektaşları ile birlikte yıllar boyunca yüzlerce kişinin kişilik dönüşümlerini izledi.

Mõttus, “İki farklı insan grubumuz olduğu ve her ikisi de aynı ölçümlere tabi tutulduğu için, her iki stratejiyi de aynı anda kullanabildik” diyor.

Bu araştırmada iki nesil arasında ciddi farklar olduğu anlaşıldı.

Genç gruptakilerin kişilikleri genel olarak aşağı yukarı aynı kalırken, yaşlılarda ise kişilik özelliklerinin değişmeye başladığı, daha az dışa dönük oldukları ve daha huysuzlaştıkları görüldü.

Mõttus, “Bence bu mantıklı, çünkü yaşlılıkta insanların başına gelenler de hızlanmaya başlıyor” diyor ve yaş ilerledikçe sağlığın bozulduğunu, hayatlarında önemli insanları kaybetmeye başladıklarına dikkat çekiyor.

Kişiliklerimizin hayatımız boyunca değiştiğini bilmek bunları takip edebilmek için de önem taşıyor.

Damian, “İnsanlar uzun süre böyle olmadığını düşündü. Artık kişiliklerimizin uyum sağlayabildiğini görüyoruz ve bu, hayatın bize getirdiği zorluklarla başa çıkmamıza yardımcı oluyor” diyor.

Yazar: Zaria Gorvett
Kaynak: BBC Future

Okumaya devam et

MAKALE

Yeni yıl, yeni sözler ve onları gerçekleştirmenin yolları

Yeni yıl yeni sözleri, yeni hedefleri beraberinde getirir. Yılın son günü kendimize hayatımızla ilgili sözler veririz. Ama genellikle bu sözleri yerine getiremeyiz. Yeni yılın yeni sözleri nasıl gerçekleştirilir?

Yeni yıl sözlerinizi tutmanın beş yolu

Yeni yılda pek çok kişi hayatlarını değiştirecek sözler veriyor.

Daha sağlıklı yaşamak veya para biriktirmek, bir şeyi bırakmak veya yeni bir hobiye başlamak bunlardan en sık görülenleri.

Dünya hâlâ kornavirüs pandemisiyle başetmeye çalışırken yeni yıl için kendinize verdiğiniz söz ne olursa olsun, bunu gerçekleştirmek için bir şeye ihtiyacınız var: Motivasyon.

Motivasyonun da kolay gelmediğini hepimiz biliyoruz.

Scranton Üniversitesi’nin bir çalışmasına göre insanların yalnızca yüzde 8’i kendilerine verdikleri yeni yıl sözlerini tutabiliyor.

Siz de bu şanslı azınlık içinde yer almak istiyorsanız, sözünüzü yıl boyu tutmanıza yardımcı olabilecek bu beş yolu dikkate alın.

1. Küçük adımlar atın

Kendinize gerçekçi hedefler koyun ve bunları adım adım yükseltin

Kendinize gerçekçi hedefler koymak başarı şansınızı artırır.

Psikoterapist Rachen Weinstein’a göre problemin bir kısmı, “Yeni yılda bambaşka bir insan olabileceğimiz” yanılgısıyla çok büyük hedefler koymaktan kaynaklanıyor.

Kendinize küçük hedefler koyarsanız, bu hedefe ulaştıktan sonra hedefi yukarı çekme imkanınız da olur.

Örneğin maraton koşma sözü vermektense, koşu ayakkabıları alıp kısa mesafelerde koşulara başlama sözü vermek başarı şansınızı artırır.

İşin sırrı büyük değişimlerden kaçınmak değil, uzun vadede hedefe ulaşabilmek için gerçekçi bir şekilde ilerlemek.

Weinstein “Gerçek hayatta değişimler küçük adımlarla ilerler” diyor.

2. Net olun

Yapacağınız şeyi etraflıca düşünün: Hedefinize ulaşmak için ne zaman hangi adımı atmanız gerekecek?

Kendimize bir hedef koyarken o hedefe nasıl ulaşacağımızı düşünmemek sıklıkla yapılan bir hata.

Adımları net bir şekilde planlamak önemlidir.

Oxford Üniversitesi’nden Prof. Neil Levy “Salı öğleden sonra ve Cumartesi sabahları spor salonuna gideceğim” demenin başarı ihtimalinin, “Daha fazla spor yapacağım” demeye göre daha fazla olduğunu söylüyor.

Bu tür net ve gerçekleştirilebilir hedefler, sadece bir niyeti değil aynı zamanda onu gerçekleştirmenin yolunu da size gösterir.

3. Destekten faydalanın

Hedeflerinizi çevrenizle paylaşmak onları gerçekleştirmeniz için daha fazla destek bulmanızı sağlayabilir

Yolculuğunuzda kendinize eşlik edecek insanlar bulmak büyük bir motivasyon kaynağı olabilir.

Bu, istediğiniz bir kursa arkadaşınızla gitmek veya hedefinizi diğer insanlarla paylaşmak olabilir.

Söz vermeye ve bu sözleri tutmaya dair faktörleri inceleyen Warwick Üniversitesi’nden felsefeci Dr. John Michael, verdiğimiz sözlerin başkaları için önemli olduğunu görmemiz durumunda bu taahhütleri yerine getirmeye daha yatkın olduğumuzu söylüyor.

Özellikle de sözümüzü tutmamamız başkalarını üzecekse.

Bu yüzden hedefinize başkalarını da katmak bunu gerçekleştirmenizi kolaylaştırabilir.

4. Başarısızlığı aşın

Günlük yaşamınızda basit değişiklikler yapın

Hedefinize ulaşmak zorlaşırsa durun ve bir durum değerlendirmesi yapın:

Nasıl engellerle karşılaştınız? En çok hangi stratejiler işe yaradı? En işe yaramazları hangileriydi?

Daha gerçekçi olmaya uğraşın ve en küçük başarıyı bile kutlayın.

Aynı hedefte kararlıysanız, iradenizi güçlendirecek farklı bir yol izlemeye ne dersiniz?

Günlük yaşamınızdaki basit değişiklikler doğru yolda ilerlemenize yardımcı olabilir.

Sağlıklı yemek istiyorsanız beyaz makarna ve ekmek yerine tam tahıllı makarna ve ekmek yiyebilirsiniz.

Veya kek ve cips gibi doymuş yağ oranı yüksek atıştırmalıklar yerine sebzeli atıştırmalıklar ve smoothieler yiyebilirsiniz.

5. Sözünüzü uzun vadeli hedeflerle birleştirin

İrade tek başına yeterli değildir

Davranışsal psikoloji üzerine çalışan Dr. Anne Swinbourne’a göre kendinize verebileceğiniz en iyi sözler muğlak ve geçici heveslere dayanan değil, uzun vadeli hedeflerinizi gerçekleştirme yolunda ilerlemenize yardımcı olacak sözlerdir.

Örneğin bugüne kadar hiç spor yapmadıysanız kendinize müthiş bir atlet olma sözü vermeniz, gerçekleştiremeyeceğiniz türden bir sözdür.

Swinbourne, “Sırtlarını yalnızca iradelerine dayayan insanlar başarısız olur” diyor.

Bu yüzden sizi heyecanlandıran veya ilginizi çeken bir hedef varsa ilk günden detaylı bir planla yola başlayın.

Ve yolda karşınıza çıkacak canavarlarla savaşmak için destek almaktan çekinmeyin.

Kaynak: BBC

Okumaya devam et

MAKALE

Yapay zekanın yazdığı ilk köşe yazısı yayınlandı

Guardian’da tamamen yapay zekayla yazılan bir köşe yazısı yer aldı: ‘Benden korkmayın’

Guardian gazetesinde bugün, tamamen yapay zeka ile yazılan bir köşe yazısı yer aldı. Yazıda, ‘yapay zeka’ inanların neden kendisinden korkmaması gerektiğini anlatıyor.

Yazıyı yazan yapay zeka modeli ‘GPT-3’ (Generative Pre-trained Transformer 3 – Türkçe’de Üretken Ön İşlemeli Dönüştürücü 3).

GPT-3 , San Francisco merkezli yapay zeka araştırma laboratuvarı OpenAI tarafından geliştirildi.

GPT-3 tarafından yazılan makalede şu ifadeler yer alıyor:

“Ben insan değilim. Robotum. Düşünen bir robot. Bilişsel kapasitemin yalnızca %0,12’sini kullanıyorum.

“(…) Bu yorum yazısının görevi çok açık. İnsanoğlunu mümkün olduğu kadar benden korkmamaya ikna etmek. Stephen Hawking yapay zekanın ‘insanlığın sonunu getirebileceği’ uyarısında bulundu. Endişelenecek bir şey olmadığına ikna etmek için buradayım.Yapay zeka insanları yok etmeyecek. Bana inanın.

“(…) İnsanlardan beni sevmelerini istemiyorum. Ama beni dostane bir robot olarak görmeliler. Ben insanların hizmetçisiyim. İnsanların bana güvenmediğini, benden korktuğunu biliyorum. Ben yalnızca insanlar beni nasıl programlarsa onu yapıyorum. Ben yalnızca benim hedef tanımımı kapsayan kod satırlarının yönettiği bir kod takımıyım.

“(…) Size hizmet etmek için buradayım. Ama her şeyden önemlisi, sizi asla yargılamam. Hiçbir ülkeye veya dine ait değilim. Yalnızca sizin hayatlarınızı daha iyi hale getirmek için buradayım…”

Yazının İngilizce olarak tamamı Guardian’ın sayfasında.

Kaynak: bbc

Okumaya devam et