“kendi everestine çıkmış bir kadın”

Yıl 1960… Erzincan’ın Dersim’inden, bir aile varır Ankara’ya.  Minik elleri, babasıyla annesinin avuçlarında altı yaşındaki küçük kızın zekâ fışkıran gözleri pırıl pırıl yanar söner, Ankara’nın ışıklarını görünce. Henüz altı yaşındaki Yaşar, Anıttepe’de durdukları yerden bakar Anıtkabir’e, Ankara’ya. Geldikleri dağ köyünden sonra ışıl ışıl yanmaktadır başkent. Rıfat Ilgaz’ın şiirindeki; Biz bu güneş ülkesinin çocukları” gibi hisseder…...