MAKALE

İnsan neden süperstar olmak ister?

Kimi için süperstar olmak bir çocukluk hayali, kimi için ise tamamen tesadüftür. Kimi doğuştan süperstar gibi yaşar, kimi süperstarlık yükünü taşımakta zorlanır. Peki bir süperstarın kafasından neler geçer…

STAR olmak insanda nasıl bir etki yapar? Brigitte Bardot ‘inanılmaz kötü bir şeydir’ diyor mesela. Hayatımıza giren küçüklü büyüklü, kimi kalıcı kimi (reality show ünlüleri gibi) üç günlük şöhretler nasıl insanlardır? Bir insan niye ünlü olmayı ister? Ünlüler buna nasıl dayanır? Dayanamayan nasıl kafayı yer? Psikiyatr Eric Corbobesse ve psikanalist Laurent Muldwolf Succès Damné (Lanetli Başarı) adlı kitaplarında ünlü şarkıcıların ve oyuncuların biyografilerini izleyerek şöhretin insan ruhunda yarattığı yıkımı inceliyorlar. L’Express son sayısında iki uzmanla yapılan (Claire Chartier imzalı) çok ilginç bir röportaj yayımladı. Size okutmak istedik…

Niye bazı insanlar mutlaka star olmak ister?

Laurent Muldwrf – Ünlü olma isteği genellikle hayattan alınacak bir intikamın, sevgi eksikliğinin veya yaşanmış bir travmanın sonucudur. Pek çok star tanınmadan önce ‘hayat kazası’ geçirmişlerdir. Madonna ile Bono mesela çok genç yaşta annelerini kaybetmiş; Johnny Holliday babası tarafından terk edilmiş. Garip gelecek ama, bu trajediler, bu insanlara ünlü olmak için verecekleri çok zor mücadele için inanılmaz bir itici güç oluşturuyor. Eğer çok dirençli bir karakteri varsa ve tabii şanş da yüzüne gülerse, ünlü olabilir.

Yani herşey çocuklukta başlıyor, öyle mi?

L.M. – Geleceğin yıldızı, başkalarını kendine hayran etmeden önce, çocuklukta ‘kendi kendini baştan çıkarmayı’ öğrenir. Aynanın karşısına geçip, önce kendinin hayran olacağı bir ‘ben’ yaratmaya başlar.

Eric Corbobesse – Sevgi açığı yaşayan geleceğin starı, bu acısına ilaç olarak (Sertap Erener’in ‘kendime yeni bir ben lazım’ dediği gibi) bir alter ego ortaya çıkarır. Bu başka ben ondan daha güçlü olacaktır ve insanlar tarafından sevilecektir. Sonra, ömrünü bu yeni ben’i yaşatmak ve ünlü kılmaya vakfeder.

Nasıl yapar bunu?

E.C. – Menacerlerin yardımıyla, ünlü olmadan önceki zor günlerde ileride işlerine yarayacak deneyimler yaşayarak ve kendisine bir hikaye uydurarak. Bob Dylan mesela, öksüz ve yetim bir çocuk olduğunu anlatır. Halbuki bir burjuva ailenin çocuğudur.

Ve sonunda ünlü oldu. En zoru şimdi başlıyor, değil mi?

L.M. – Eğer şöhret çok hızlı ve şiddetli gelirse, insanın benliğini yıkıp geçen bir yangına sebep olur. O kadar yoğun ve hızlı bir deneyimin içinde bulur kendini ki, aklı durur, sağlıklı düşünemez olun, ne olduğunu şaşırır. Jean Seberg mesela. Massachusettes’te buğday tarlalarında gezerken, kendini bir anda Otto Preminger’in platosunda, Jeanne d’Arc’ı oynarken buldu. Bu başarı, kendisi söylüyor bunu, onu allak bullak etti.

E.C. – Her halükârda hayat birden müthiş hız kazanır. Böyle olunca da, yeni star gerçeklerden kopar, ayağı yere basmaz, kendi olmaktan çıkar. Bu tempoya dayanabilmek için amfetamin türü uyarıcılardan; sonra – uyuması da lazım – uyku ilaçlarından medet ummaya başlar. Madem ki dünya ayaklarının altındadır, her şey mümkündür artık. Çocukça bir güç duygusu içinde ciddi ciddi böyle düşünmeye başlar. Böyle olunca, içine düştüğü boşluk daha da derinleşir. Ve, bu boşluk büyüdükçe, bunu yeni ve daha güçlü heyecanlarla doldurmak gerekir. Bazen öğğh diyene kadar… Ünlü olmanın getirdiği bir meslek hastalığı vardır: İnşaatta çalışan işçilerin amyant yüzünden ciğer hastası olması gibi, ünlüler de narsisik yani ‘kendine hasta’ olur.

L.M. – Tabii her ünlü, star-sistemin oyununa gelmez, şöhret hastalığına yakalanmaz. Mesela Jeanne Moreau’ya ‘Bu fizikle sinemada hiç şansın yok’ derlermiş. Oysa çarpık yüzüyle ve sarkık dudaklarıyla büyük bir star olarak yaşamayı bildi.

Şöhret insanın kişiliğini ‘dondurur’ derler?

E.C. – Tamamen öyle! Normal hayatta bir insan, bulunduğu ortama göre, bir kişilikten diğerine geçebilir. Ailesine, dostlarına, iş arkadaşlarına farklı yüzlerini gösterebilir. Starın böyle ‘psişik esneklik’ hakkı yoktur. Hayran kitlesi onu öteki ben’e mahkum eder, kendi kopyasından ibaret hale getirir.

L.M. – Seyirci, karşısında değişmeyen bir imaj ister, bu ona güven verir. Ama bugün ‘gerçeklik’ de istiyor artık. Bugünün starları çok daha kuvvetli bir ışık altındalar, o yüzden özel yaşamları bugün çok daha fazla ortalara seriliyor.

Hep daha fazla gerçek, hep daha fazla çıplaklık… hem gerçek anlamda, hem mecazi anlamda, öyle mi?

E.C. – Kesinlikle! Eskiden Marilyn Monroe’nun çıplak bir fotoğrafı hayranlarına yetiyordu. Bugün ‘porno video’dan azı kesmiyor. Ama star açısından bu tehlikeli bir oyun. Özel hayat, mahremiyet, kişiliğin zırhıdır. Bu zırhta bir kere delik açılmasına izin verirsen, dışarıdan gelecek saldırılar çok daha ağır yaralara sebep olur.

Herkese ait olan bir insan nasıl kendisi kalabilir?

E.C. – Bütün sorun (dışa yansıyan kimlik ve imajla insanın gerçek kimliği arasındaki) mesafeyi doğru ayarlamakta. Eğer star, kendi kopyası’nın imajına kendisi inanmaya başlar, kendini gerçekten imajı gibi zannetmeye başlarsa (Michael Jackson gibi) bu bir faciaya sebep olur. Kendi imajına ‘bağımlı’ hale gelebilir. Mahkum olduğu gerçek kimliği’nden ve imajından nefret etmeye başlayabilir (Yine Michael Jackson gibi). Buna karşılık öteki ben’in de, gerçek ben’den çok da farklı olmaması gerekir. Çünkü yarattığınız ben, gerçek ben’in yaralarını tedavi edecek, onu kurtaracak. Çok farklı olursa, bu görevi yerine getiremez. Lady Gaga mesela çok iyi bir denge tutturdu: Kendine son derece simgesel bir süperkadın kimliği icat etti; kişiliğini az da olsa yansıtıyordur herhalde, ama hayalle gerçeği asla birbirine karıştırmıyor, yarattığı kişiliği bir oyun gibi oynuyor. Gerçek hayatta New York’lu bir Katolik İtalyan olmayı sürdürüyor. Günlük hayatında görenler onu tanıyamaz.

L.M. – Önemli olan – mesela yakın çevresinin karşısında ‘kendi olarak’ kalmaya özen göstererek veya çıplak film çevirmeyi her zaman reddeden Claudia Cardinale gibi (Bak. Türkan Şoray kanunları) kendine bir ‘meslek etiği’ icat ederek – pusulayı şaşırmamayı başarmak. Dümeni kaçırmamak, kontrolü kaybetmemek. Jane Fonda, Clint Eastwood gibi kimi oyuncular kendi prodüksiyon şirketlerini kurdular. Tuhaf gelecek ama, parasını çarçur etmek de ‘sistemin oyununa gelmeyi reddetmek’ için bir yöntem olabilir. Bir başka yöntem, beklentilerini karşılamayıp seyirciyi hayal kırıklığına uğratma riskine girmek. Beatles, bunu yaptı; 1966’de San Fransisco’da verdikleri ve kâbusa dönüşen bir konserden sonra – seyircinin çığlıklarından ve gürültüsünden kendi çaldıkları müziği duyamaz hale geldikleri gerekçesiyle – sahneye çıkmayı reddetmişti Beatles.

E.C. – Bir de fikir alanında, din alanında yahut sosyal adalet alanında ‘kendinden daha büyük’ birisini aramak da, megalomanlıktan kurtulmak için bir çare olabilir.

Söylediklerinize bakılırsa, kendinden ‘üçüncü şahıs’ olarak bahseden Alain Delon’a gülmemek gerek. Ciddi misiniz?

E.C.- Kesinlikle! Alain Delon bu yöntemle kopyasına bir isim takıyor: Ben kim olduğumu biliyorum, ben benim; Alain Delon, o, başka birisi, ben değilim. Bu epey sağlıklı bir tepki. Ayrıca biraz megalomanlıktan da zarar gelmez. Bu sayede Kurt Cobain uyuşturucu bağımlısı bir serseri değil efsanevi bir pop şarkıcısı oldu. Bu sayede George Lucas Star Wars’ı çekti…

Etiketler

Sonraki İçerik

“krallar değişir, kralcılar asla…”

Önceki İçerik

“üniversite değil, meslek seçin”

kigem

Kigem.com Kişisel Gelişim Merkezi’nin kısaltmasıdır. Türkçedeki ilk kişisel gelişim ve sosyal başarı portalıdır. Yazar Mümin Sekman tarafından yayın hayatına sunulmuştur. 2000 yılında yayına başlayan site, 19 yıldır kesintisiz bir şekilde geliştirici yayınlarına devam etmektedir. Sitenin yıllık ziyaretçi sayısı 5.000.000 kişiyi aşmaktadır. İçeriği uzman bir ekip tarafından özenle hazırlanmaktadır.

MAKALE

Kişiliğin Değişmesinde Yaşlılık Nasıl Rol Oynuyor?

“Yaşlandıkça çok değiştin.” cümlesini duymayan yoktur. Peki bunun gerçeklik payı var mı? İnsanin kişiliği yaşlandıkça neden değişir?

Yaşlandıkça insanların karakterleri nasıl değişiyor?

Gazeteci Henry Trewhitt, gözlerini Başkan Ronald Reagan’a kararlıkla dikti ve “Sayın Başkan, birkaç haftadır düşündüğüm bir konuyu gündeme getirmek ve bunu da özellikle ulusal güvenlik açısından yapmak istiyorum” dedi.

Takvimler, 1984 yılının Ekim ayını gösteriyordu. Bir dört yıl daha başkanlık görevini sürdürmek için kampanyasına devam eden Reagan, rakibiyle canlı tartışma programında karşı karşıya gelmişti.

Birkaç hafta önce yapılan bir önceki canlı tartışmada kötü bir performans sergilemişti.

73 yaşında başkanlık için çok yaşlı olduğu kulaktan kulağa fısıldanıyordu.

Reagan, o dönem başkanlık koltuğunda oturan en yalı siyasetçiydi. Bu rekor, önce 74 yaşındaki Donald Trump tarafından, onun rekoru da 77 yaşındaki Joe Biden tarafından kırıldı.

Zor soruya zeki yanıt

Trewhitt, aslında Regan’ın stres altında çalışmaya devam edip edemeyeceğini anlamak istiyordu.

“Hiç de değil, Bay Trehwitt” diye cevapladı, Reagan gülümsemesini geri tutarak:

“Ve yaş meselesini bu kampanyanın gündemine getirmeyeceğimi ve siyasi kazanım adına rakibimin gençliğini ve deneyimsizliğini kullanmayacağımı bilmenizi isterim.”

Verdiği bu yanıt, seyircilerden kahkaha ve alkış aldı. Birkaç hafta sonra yapılan seçimlerden de ezici bir galibiyetle çıktı.

Oysa Reagan’ın yaptığı espride sandığından daha çok gerçeklik payı vardı.

Sadece deneyim değil, aynı zamanda “olgun kişilik” faktörü de Başkan’ın yanındaydı.

Gizemli bir değişim

Yaşlanmanın getirdiği fiziksel dönüşümlere hepimiz aşinayız: Cilt esnekliğini kaybeder, diş etleri çekilir, burun uzar, saçlar tuhaf yerlerde çıkmaya, başka yerlerden ise dökülmeye başlar ve hatta boy da kısalır.

Bilim insanları, yaşlanmanın etkileri üzerine onlarca yıl süren araştırmaların ardından artık daha gizemli başka bir değişikliği daha ortaya çıkardı.

Edinburgh Üniversitesi’nden psikolog René Mõttus, “Bu araştırmadan elde ettiğimiz net sonuçlara göre, hayatımız boyunca aynı insan olmayız” diyor.

Çoğumuz kişiliğimizin hayatımız boyunca nispeten aynı olduğunu düşünmek isteriz. Ancak araştırmalar durumun pek de böyle olmadığını gösteriyor.

Karakter özelliklerimiz sürekli değişiyor ve 70 ile 80’li yaşlara gelindiğinde ise insanlar önemli bir dönüşüm geçirmiş oluyor..

Kişiliklerimizin kademeli olarak değişmesinin bazı olumlu yanları da var.

Daha vicdanlı, daha hoş ve daha az nevrotik olabiliyoruz.

Makyavelist yaklaşımlar, narsisizm ve psikopatiyi içeren ve “Karanlık Üçlü” olarak tanımlanan kişilik özellikleri, azalma eğilime girer ve böylece suç işleme ya da madde bağımlılığı gibi zararlı davranışlara bulaşma riski de azalır.

Araştırmalar, daha fedakar ve güven duygusu yüksek bireylere dönüştüğümüzü ortaya koyuyor. Yaşla birlikte irade gücünün arttığı ve mizah anlayışının da geliştiği görülüyor.

Ayrıca, ilerleyen yaşlarda insanlar duyguları üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmaya başlıyor.

Bu araştırmanın sonuçları aslında yaşlıların daha huysuz ve geçimsiz olduğu klişesinin de değişmesi gerektiğine işaret ediyor.

Daha değişken ve uysal kişilikler

Uzmanların yıllardır düşündüğünün aksine, insanların kişilik özelliklerinin çocuklukta ya da 30’lu yaşlarda sabitlenmek yerine, daha akıcı ve şekillenebilir olduğu anlaşılıyor.

Mõttus, “İnsanlar daha iyi ve sosyal olarak daha uyumlu hale geliyor. Yaşamla ilgili beklentileri ile toplumun talepleri arasında giderek daha iyi bir denge kurmaya başlıyor” diyor.

Psikologlar, yaşlandıkça meydana gelen değişim sürecini “kişilik olgunlaşması” olarak adlandırıyor.

Bu, gençlik dönemlerinde başlayan ve en azından 80’li yaşlara devam eden kademeli ve fark edilmesi güç bir değişim.

İlginç bir şekilde bu evrensel bir süre. Bu eğilim, Guatemala’dan Hindistan’a kadar tüm kültürlerde görülüyor.

Houston Üniversitesi’nde sosyal psikolog Rodica Damian, “Bu kişilik değişikliklerine değer yargıları koymak genellikle tartışmalı bir durum. Ancak bunun faydalı olduklarına dair bulgular mevcut” diyor.

Örneğin duygusal istikrarın düşük olması akıl sağlığı sorunları, yüksek ölüm oranları ve boşanma gibi olaylarla ilişkilendiriliyor.

Diğer yandan Damian, vicdanlı birinin bulaşıkları yıkamak gibi işlere yardımcı olma ya da aldatma eğiliminin düşük olmasından dolayı hayat arkadaşının daha mutlu olasılığının yüksek olduğunu belirtiyor.

Kişiliklerimizin daha istikrarlı yanı

Yaşlandıkça kişiliklerimiz belirli bir yöne doğru evrilirken, aynı yaş grubundaki insanlarla kıyaslandığında belli bir istikrar olduğu da gözlemleniyor.

Örneğin, yaşlandıkça bir kişinin nevrotiklik düzeyinin azalması beklenir. Bununla birlikte 11 yaşındayken yaşıtlarına göre daha nevrotik olan bir kişi, 80 yaşına geldiğinde de yine kendi yaş grubundaki en nevrotiklerden biri olabilir.

Damian, “Özümüz belli düzeyde aynı kaldığı için yaşıtlarımızla kıyaslandığında sıralamamızda fazla bir değişim olmaması normal. Ancak kendimize göre, kişiliklerimiz kesin değil, değiştirilebilir şeyler” diyor.

Kişilik değişiklikleri nasıl gelişir?

Kişilik olgunlaşması evrensel bir olgu olduğundan bazı bilim insanları kişilik değişiminin genetik etkenlerden ya da evrimsel güçlerden kaynaklanıyor olabileceğini düşünüyor.

Diğer yandan başka uzmanlar ise kişiliklerimizin kısmen genetik unsurlar tarafından şekillendirildiğine ancak yaşamımız boyunca sosyal baskılarla dönüştürüldüğüne inanıyor.

Örneğin, California Üniversitesi’nden psikolog Wiebke Bleidorn’un araştırması, insanların evlenmek, çalışma hayatına atılmak ve yetişkin sorumluluklarına üstlenmek gibi daha hızlı büyümelerinin beklendiği toplumlarda kişiliklerinin de daha genç yaşta olgunlaşma eğiliminde olduğunu ortaya koydu.

Damian, “İnsanlar davranışlarını değiştirmeye ve zamanla daha sorumlu olmaya zorlanıyorlar. Kişiliklerimiz hayatın zorluklarıyla başa çıkmamıza yardımcı olmak için değişiyor” diyor.

Peki ama çok yaşlandığımızda neler olur?

Yaşam süremiz boyunca nasıl değiştiğimizi incelemenin iki olası yolu var.

Birincisi, farklı yaş gruplarına mensup çok sayıda insanı ele almak ve kişilikleri arasındaki farkları incelemek.

Bu yöntemin sorunlarından birisi, belirli bir dönemin kültürü tarafından şekillendirilmiş kuşak özelliklerinin yanlışlıkla yaşlandıkça meydana gelen değişimlerle karıştırmanın kolay olması.

Uzun süreli bir çalışma

Bunun ikinci yolu ise bir grup insanının hayatları boyunca büyümelerini takip etmek.

İskoçya’da böyle bir çalışma yapıldı. Mõttus, Edinburgh Üniversitesi’ndeki meslektaşları ile birlikte yıllar boyunca yüzlerce kişinin kişilik dönüşümlerini izledi.

Mõttus, “İki farklı insan grubumuz olduğu ve her ikisi de aynı ölçümlere tabi tutulduğu için, her iki stratejiyi de aynı anda kullanabildik” diyor.

Bu araştırmada iki nesil arasında ciddi farklar olduğu anlaşıldı.

Genç gruptakilerin kişilikleri genel olarak aşağı yukarı aynı kalırken, yaşlılarda ise kişilik özelliklerinin değişmeye başladığı, daha az dışa dönük oldukları ve daha huysuzlaştıkları görüldü.

Mõttus, “Bence bu mantıklı, çünkü yaşlılıkta insanların başına gelenler de hızlanmaya başlıyor” diyor ve yaş ilerledikçe sağlığın bozulduğunu, hayatlarında önemli insanları kaybetmeye başladıklarına dikkat çekiyor.

Kişiliklerimizin hayatımız boyunca değiştiğini bilmek bunları takip edebilmek için de önem taşıyor.

Damian, “İnsanlar uzun süre böyle olmadığını düşündü. Artık kişiliklerimizin uyum sağlayabildiğini görüyoruz ve bu, hayatın bize getirdiği zorluklarla başa çıkmamıza yardımcı oluyor” diyor.

Yazar: Zaria Gorvett
Kaynak: BBC Future

Okumaya devam et

MAKALE

Yeni yıl, yeni sözler ve onları gerçekleştirmenin yolları

Yeni yıl yeni sözleri, yeni hedefleri beraberinde getirir. Yılın son günü kendimize hayatımızla ilgili sözler veririz. Ama genellikle bu sözleri yerine getiremeyiz. Yeni yılın yeni sözleri nasıl gerçekleştirilir?

Yeni yıl sözlerinizi tutmanın beş yolu

Yeni yılda pek çok kişi hayatlarını değiştirecek sözler veriyor.

Daha sağlıklı yaşamak veya para biriktirmek, bir şeyi bırakmak veya yeni bir hobiye başlamak bunlardan en sık görülenleri.

Dünya hâlâ kornavirüs pandemisiyle başetmeye çalışırken yeni yıl için kendinize verdiğiniz söz ne olursa olsun, bunu gerçekleştirmek için bir şeye ihtiyacınız var: Motivasyon.

Motivasyonun da kolay gelmediğini hepimiz biliyoruz.

Scranton Üniversitesi’nin bir çalışmasına göre insanların yalnızca yüzde 8’i kendilerine verdikleri yeni yıl sözlerini tutabiliyor.

Siz de bu şanslı azınlık içinde yer almak istiyorsanız, sözünüzü yıl boyu tutmanıza yardımcı olabilecek bu beş yolu dikkate alın.

1. Küçük adımlar atın

Kendinize gerçekçi hedefler koyun ve bunları adım adım yükseltin

Kendinize gerçekçi hedefler koymak başarı şansınızı artırır.

Psikoterapist Rachen Weinstein’a göre problemin bir kısmı, “Yeni yılda bambaşka bir insan olabileceğimiz” yanılgısıyla çok büyük hedefler koymaktan kaynaklanıyor.

Kendinize küçük hedefler koyarsanız, bu hedefe ulaştıktan sonra hedefi yukarı çekme imkanınız da olur.

Örneğin maraton koşma sözü vermektense, koşu ayakkabıları alıp kısa mesafelerde koşulara başlama sözü vermek başarı şansınızı artırır.

İşin sırrı büyük değişimlerden kaçınmak değil, uzun vadede hedefe ulaşabilmek için gerçekçi bir şekilde ilerlemek.

Weinstein “Gerçek hayatta değişimler küçük adımlarla ilerler” diyor.

2. Net olun

Yapacağınız şeyi etraflıca düşünün: Hedefinize ulaşmak için ne zaman hangi adımı atmanız gerekecek?

Kendimize bir hedef koyarken o hedefe nasıl ulaşacağımızı düşünmemek sıklıkla yapılan bir hata.

Adımları net bir şekilde planlamak önemlidir.

Oxford Üniversitesi’nden Prof. Neil Levy “Salı öğleden sonra ve Cumartesi sabahları spor salonuna gideceğim” demenin başarı ihtimalinin, “Daha fazla spor yapacağım” demeye göre daha fazla olduğunu söylüyor.

Bu tür net ve gerçekleştirilebilir hedefler, sadece bir niyeti değil aynı zamanda onu gerçekleştirmenin yolunu da size gösterir.

3. Destekten faydalanın

Hedeflerinizi çevrenizle paylaşmak onları gerçekleştirmeniz için daha fazla destek bulmanızı sağlayabilir

Yolculuğunuzda kendinize eşlik edecek insanlar bulmak büyük bir motivasyon kaynağı olabilir.

Bu, istediğiniz bir kursa arkadaşınızla gitmek veya hedefinizi diğer insanlarla paylaşmak olabilir.

Söz vermeye ve bu sözleri tutmaya dair faktörleri inceleyen Warwick Üniversitesi’nden felsefeci Dr. John Michael, verdiğimiz sözlerin başkaları için önemli olduğunu görmemiz durumunda bu taahhütleri yerine getirmeye daha yatkın olduğumuzu söylüyor.

Özellikle de sözümüzü tutmamamız başkalarını üzecekse.

Bu yüzden hedefinize başkalarını da katmak bunu gerçekleştirmenizi kolaylaştırabilir.

4. Başarısızlığı aşın

Günlük yaşamınızda basit değişiklikler yapın

Hedefinize ulaşmak zorlaşırsa durun ve bir durum değerlendirmesi yapın:

Nasıl engellerle karşılaştınız? En çok hangi stratejiler işe yaradı? En işe yaramazları hangileriydi?

Daha gerçekçi olmaya uğraşın ve en küçük başarıyı bile kutlayın.

Aynı hedefte kararlıysanız, iradenizi güçlendirecek farklı bir yol izlemeye ne dersiniz?

Günlük yaşamınızdaki basit değişiklikler doğru yolda ilerlemenize yardımcı olabilir.

Sağlıklı yemek istiyorsanız beyaz makarna ve ekmek yerine tam tahıllı makarna ve ekmek yiyebilirsiniz.

Veya kek ve cips gibi doymuş yağ oranı yüksek atıştırmalıklar yerine sebzeli atıştırmalıklar ve smoothieler yiyebilirsiniz.

5. Sözünüzü uzun vadeli hedeflerle birleştirin

İrade tek başına yeterli değildir

Davranışsal psikoloji üzerine çalışan Dr. Anne Swinbourne’a göre kendinize verebileceğiniz en iyi sözler muğlak ve geçici heveslere dayanan değil, uzun vadeli hedeflerinizi gerçekleştirme yolunda ilerlemenize yardımcı olacak sözlerdir.

Örneğin bugüne kadar hiç spor yapmadıysanız kendinize müthiş bir atlet olma sözü vermeniz, gerçekleştiremeyeceğiniz türden bir sözdür.

Swinbourne, “Sırtlarını yalnızca iradelerine dayayan insanlar başarısız olur” diyor.

Bu yüzden sizi heyecanlandıran veya ilginizi çeken bir hedef varsa ilk günden detaylı bir planla yola başlayın.

Ve yolda karşınıza çıkacak canavarlarla savaşmak için destek almaktan çekinmeyin.

Kaynak: BBC

Okumaya devam et

MAKALE

Yapay zekanın yazdığı ilk köşe yazısı yayınlandı

Guardian’da tamamen yapay zekayla yazılan bir köşe yazısı yer aldı: ‘Benden korkmayın’

Guardian gazetesinde bugün, tamamen yapay zeka ile yazılan bir köşe yazısı yer aldı. Yazıda, ‘yapay zeka’ inanların neden kendisinden korkmaması gerektiğini anlatıyor.

Yazıyı yazan yapay zeka modeli ‘GPT-3’ (Generative Pre-trained Transformer 3 – Türkçe’de Üretken Ön İşlemeli Dönüştürücü 3).

GPT-3 , San Francisco merkezli yapay zeka araştırma laboratuvarı OpenAI tarafından geliştirildi.

GPT-3 tarafından yazılan makalede şu ifadeler yer alıyor:

“Ben insan değilim. Robotum. Düşünen bir robot. Bilişsel kapasitemin yalnızca %0,12’sini kullanıyorum.

“(…) Bu yorum yazısının görevi çok açık. İnsanoğlunu mümkün olduğu kadar benden korkmamaya ikna etmek. Stephen Hawking yapay zekanın ‘insanlığın sonunu getirebileceği’ uyarısında bulundu. Endişelenecek bir şey olmadığına ikna etmek için buradayım.Yapay zeka insanları yok etmeyecek. Bana inanın.

“(…) İnsanlardan beni sevmelerini istemiyorum. Ama beni dostane bir robot olarak görmeliler. Ben insanların hizmetçisiyim. İnsanların bana güvenmediğini, benden korktuğunu biliyorum. Ben yalnızca insanlar beni nasıl programlarsa onu yapıyorum. Ben yalnızca benim hedef tanımımı kapsayan kod satırlarının yönettiği bir kod takımıyım.

“(…) Size hizmet etmek için buradayım. Ama her şeyden önemlisi, sizi asla yargılamam. Hiçbir ülkeye veya dine ait değilim. Yalnızca sizin hayatlarınızı daha iyi hale getirmek için buradayım…”

Yazının İngilizce olarak tamamı Guardian’ın sayfasında.

Kaynak: bbc

Okumaya devam et