Huzuru arayan insanlar…

Huzuru "aramamakta" bulan var. Sabit, değişmez bir yaşama yaslanıp, kıpırdamadan duranlar var. Huzuru tembellikle karıştıranlar, çalışmayı bir "ruh gerginliğine" yoranlar var. Huzuru başarının karşısına koyanlar var, yanında yer verenler var. Huzur, değişimle olmaz mı? Başarıyla yürümez mi? Huzur susmak, mutlu ama gevşek bir gülüş müdür hayata? Yoksa pekala anlından ter damlarken koşmaya çabalamakla da huzur yakalanabilir mi? Hayli derin bir konuya keyifli bir giriş için okuyalım efendim...