küçük istavrit

Küçük istavrit yiyecek bir şey sanıpHızla atıldı çapariyeÖnce müthiş bir acı duydu dudağındaGümbür gümbür oldu yüreğiSonra hızla çekildi yukarıya Aslında hep merak etmiştiDenizlerin üstünüNeye benzerdi acep gökyüzüBir yanda büyük bir merakBir yanda ölüm korkusu “Dudağı yarıklar” denir, şanslıdır onlarHani görüp de gökyüzünü, insanıOltadan son anda kurtulanlarNe çare balıkçının parmakları hoyratça kavradı onuKüçük istavrit anladı yolun…...